تحلیل بند 1 ماده 148 قانون مالیات‌های مستقیم
تحلیل بند اول ماده 148 قانون مالیات‌های مستقیم: هزینه خرید کالاهای فروخته شده
مفهوم بند:
این بند به یکی از اساسی‌ترین هزینه‌های کسب‌وکارها می‌پردازد؛ یعنی هزینه‌هایی که برای خرید کالاهایی که قرار است فروخته شوند یا به عنوان مواد اولیه در تولید محصولات استفاده شوند، پرداخت می‌شود. به عبارت ساده‌تر، هر کسب‌وکاری که کالا یا خدماتی را تولید و یا خریداری کرده و سپس آن را به فروش می‌رساند، می‌تواند هزینه خرید این کالاها را از درآمد خود کسر کند.
اهمیت این بند در محاسبات مالیاتی:
- تعیین دقیق سود: با کسر هزینه خرید کالاها از درآمد حاصل از فروش، سود واقعی کسب‌وکار مشخص می‌شود.
- کاهش پایه مالیاتی: کسر این هزینه باعث کاهش پایه مالیاتی و در نتیجه کاهش میزان مالیاتی می‌شود که باید پرداخت شود.
- انعکاس واقعیت اقتصادی: این بند، واقعیت اقتصادی کسب‌وکار را نشان می‌دهد، زیرا هر کسب‌وکاری برای تولید یا فروش کالا یا خدمات، نیازمند سرمایه‌گذاری اولیه برای خرید کالا یا مواد اولیه است.
شرایط پذیرش این هزینه:
- مستند بودن: هزینه باید با اسناد معتبر مانند فاکتور خرید اثبات شود.
- ارتباط مستقیم با فعالیت اقتصادی: هزینه باید مستقیماً به فعالیت اصلی کسب‌وکار مرتبط باشد.
- متعارف بودن: هزینه باید در حدود متعارف بازار باشد و از نرخ‌های غیر واقعی استفاده نشود.
مثال‌های عملی:
- یک فروشگاه لوازم خانگی، هزینه خرید یخچال‌هایی را که برای فروش خریداری کرده است، می‌تواند به عنوان هزینه قابل قبول منظور کند.
- یک کارخانه تولیدی، هزینه خرید آهن‌آلاتی را که برای تولید محصولات خود استفاده می‌کند، می‌تواند از درآمد خود کسر کند.
نکات مهم:
- تفکیک هزینه‌ها: هزینه‌های خرید کالا باید از سایر هزینه‌ها مانند هزینه‌های حمل و نقل، انبارداری و… جداگانه ثبت شوند.
- کالاهای ساخته شده: هزینه کالاهایی که خود کسب‌وکار تولید کرده است، به صورت هزینه تمام‌شده محاسبه می‌شود و شامل هزینه مواد اولیه، دستمزد و سربار تولید است.
- تغییرات قیمت: در صورتی که قیمت کالاها در طول دوره تغییر کند، باید از روش‌های حسابداری مناسب برای محاسبه هزینه‌ها استفاده شود.
دیدگاهتان را بنویسید